เว้าแหว่ง

1) adj. indented

def.:

ที่เว้าและวิ่นออกไป

related: dented syn.: แหว่ง, เว้า sample:

คนไม่ค่อยซื้อหอมจีนเว้าแหว่งไปกิน เพราะเขาอาจรังเกียจว่าเป็นของเหลือเดน

2) v. indent

def.:

เว้าและวิ่นออกไป

related: be dented syn.: แหว่ง, เว้า sample:

พระจันทร์ค่อยๆ เว้าแหว่งลดลงเป็นเสี้ยวซีกลงไป